Sizi bilmem ama Yoldan Çıkan Oyun yazısıyla beraber ikidir konuk yazarım Eda‘dan gelen tiyatro yazısı bana koşarak tiyatro bileti alma eylemi için ivme veriyor. Yoldan Çıkan Oyun’un yazısını sadece keyifle bloga
Mehmed: Bir Cihan Fatihi dizisinin bana tek kattığı şey dizi vesilesiyle gündeme gelen Fatih Sultan Mehmed ve Çandarlı arasındaki ilişkinin konu alındığı seminere katılma olanağı olabilir: Mehmed Bir Cihan Fatihi ile Çandarlı Halil Paşa Arasındaki Gerginliğin Gerçek Yüzü … İşte seminerden notlar…
Takip ettiğim süre içindeki paylaşımlarından astrolojiyle ilgilendiğini bildiğim Effy’nin burçlar ve burç özelliklerine göre temsil ettiğini düşündüğü karakterler tweet zincirini özellikle benim burcum için (oğlak) seçeceği dizi karakterini merakla bekliyordum. Sonuç benim için tatminkar; canım kendim ve canım sevdiğim dizi karakterleri… Siz de burcunuzu hangi karakterlerle paylaştığınıza göz atmaya ne dersiniz?
Babalar ve Oğulları … Bölüm öncesi sosyal medya etiketi ‘Babalar ve Oğulları’ olarak belirlenince, ‘İşte gönlüme göre bir etiket seçilmiş’ dedim. Ne ön izleme ne de fragmanlar -ki fragmanlardan biri ön izlemeyle neredeyse aynıydı, bölüm için koşarak ekran karşısına geçme isteği uyandırmamıştı ama bu etiket bana göre hikâyenin temeli… Blogumun sürekli ziyaretçilerinden Ayla’nın yorumu durumu çok güzel özetliyor, altına imzamı atarım: ‘Ben bu hikâyede oğul görüyorum ama baba göremiyorum’
Bana göre de Casa de Papel’in yol hikayesi ‘Haydi heyecanlı bir soygun hikayesi çekelim. Hmm, ne olsun? Kahramanlarımız darphane binasını soysun. Yok hayır; darphane binasını ele geçirip para bassın’ temasından çok farklı… Yazının konusu en sevilen ve en sevilmeyen karakterler ama benim penceremden baktığımda en sevdiğim her karakterlerin derin bir hikayesi olması sanırım…
Blogun mail kutusunda Bartu’dan upuzun bir mail… Yazdıklarının temelinde dikkatli ve takipçi bir Ufak Tefek Cinayetler izleyicisinin (Ben ne yazık ki artık değilim.) ‘Ölen Kim Katil Kim’ teorileri üzerine sahne sahne ipucu yakalaması, kısa kısa düşüncelerini kaleme alması yatıyor: Sahne sahne, replik replik…
Vartolu Saadettin olarak hayatımıza giren, derine indiğimizde içerilerde bir yerlerde gizlenmiş Salih’i bulduğumuz, hatta tanıdıkça sevdiğimiz karakterimiz dönüşümünü tamamladı, artık kesin ve net olarak yolunu çizdi. Salih mi Saadettin mi olacak derken dönüşüm tamamlandı. Vartolu geri dönüyor…
Yıl 1935, Londra… Bir ev dekorunda izlediğimiz Richard Hannay (Engin Hepileri) can sıkıntısını gidermek için tiyatro oyununa gitmeye karar verir. O akşam Richard’ın Bay Hafıza’nın gösterisi sırasında tanıştığı ve evinde misafir ettiği gizemli kadın Annabella’nın (Demet Evgar) zamansız ölümüyle -katil damgası yemiş olmasına rağmen, 39 Basamak gizemini çözmek için Londra’dan İskoçya’ya uzanan maceraya başlar.
Bölümün sosyal medya hashtagini bölüme özel seçmişlerdi sanki: Heyecanı Yok . Yine de 23 bölüm itibariyle anlaşılıyor ki ‘Artık hesap sorma zamanı geldi’, bu net …
Her bölüm sonunda bir düğüm çözülüyor ama her çözüm hikâyeye ayrı bir kanca atıyor. Olaylar, olaylar… Derin ve Alper ne renkli bir çift oldu değil mi? Renkli kelime anlamı olarak yetmez, rengarenk…
Hazır mısınız? Uzun zamandır Haftanın En’leri yazısı göremiyordunuz blogda… Ama Özlem bebeğiyle (yazıda müjdeyi vermiş ^^) öyle meşguldü ki itiraf edeyim ‘Hani yazı?’ diye kapısını çalmak istemedim. Sizin EN’lerinizi de merakla bekliyoruz. Yazıyı okuduktan sonra yorumlarda buluşalım…
Dijital platformların işlerini seviyorum. Kanalların -onlarda kendi çerçevelerinden haklı belki de sonuçta reyting kaygısı, özgün ama özgün olmasının yanı sıra kasvetli, depresif projelere kucak açmadığı ortamda izleyiciye taptaze projeler sunuyorlar. Bu projelerin en tazesi de DİP
En taze proje Dip dedim ama tazeliği sadece ‘son’ olması ile sınırlı kaldı, taptaze yerine ağır aksak bir tempo ile karşıladı beni…
