“Benim adım Kuzgun. Ölümüm üç gün, yeniden doğmam yirmi yıl sürecek. Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz. Ben de unutmadım. Ben, Akça Kuzgun. Geri döndüm.”
Gerçekten de geri dönmüş. Bölümün son on dakikasındaki açılıma istinaden yazıyorum. Üstelik gizliden bir intikam oyunu kuran / kuracak Akça olarak değil, Kuzgun Cebeci olarak geri döndü. Güzel. <3 Sadece geri dönüşünü takip eden sahnelerdeki konuşmaları bizden , hayatın içinden olabilir mi? Kitap okumuyoruz neticesinde ^^
Dizinin en çok tam da bu yönünü sevdim. Taraflar daha ilk bölümden belli. Kötüler belli, hayatı elinden alınan intikam peşinde koşanlar da ve en önemlisi de araftakiler de…
Settar Tanrıöğen’i pek severim, o ayrı… Ama Derviş de Ramiz Dayı havası gören bi’ ben olamam değil mi? Umarım karakter Ramiz Dayı efsanesinin tekrarına dönmez. Büyük anlam yüklenebilecek cümlelerin dozajını çok iyi ayarlamak gerekecek.
Kuzgun’a yapılanları düşündüğümde en içimi acıtan annesinin onun ismini söylemesi oldu. Minik Kuzgun’un ‘Neden?’ sorusunun cevabını ben de bulamadım. Annenin ismi unutulmamak için bedene kazınmış bir kere… Ah Meryem, yıllar boyu yolunu gözlediğin oğlunun ona diş bilediğini bilsen…
İsimlerin bedene kazınması konusuna da gelirsek, benzeri hikayelerde rastlamışızdır bedeni not defteri olarak kullanmayı ama yazı hep dövmedir. İsimlerin kazınmış olması detayını beğendim, hele ki Dila’nın yerini… Hele ki Kuzgun’un Dila’nın ihanetini biliyor olması hikayeyi çok daha renklileştiriyor. Dila çocuk yaşında yaptığı şeye rağmen kötülük zincirinin onun yaptığı şey ile başladığının farkında. Vicdanı ile baş başa kaldığındaki savaşı babasına anlatırken duygularını içten olduğuna inandım. Bunu ekran karşısından bana yansıtabildiği için Burcu Biricik’i kutlarım.
Dila’nın dileği <3
Dila – Akça sahnelerinin epeyce zorlama replikleri bir yana – “çocukluğum gibi kokuyorsun” da ne?, ikilinin enerjisini sevdim. İlerleyen bölümlerde çok daha iyi olacağına eminim. Belli ki Dila Akça’dan ilk görüşte etkilendi, öpücük hamlesine tepkiyi sığ, öyle bir tepkiden bir gün sonra Dila’nın tepkisizliğini daha da sığ bulsam da, ‘Hikayedendir, üstelik Dila da takip sırasında çok korktu’ diyor üstünde çok kafa yormuyorum. Dila’nın babası ile konuşmasından anladığım kadarı ile günün sonunda Kuzgun’un babası ile olan çatışmasında Dila’nın tarafı esas oğlanımızdan yana olacak. Yıllardır böylesine bir vicdan azabı içinde yaşarken başka türlüsü de düşünülemez zaten… Esas kızımız Dila ve esas oğlanımız Kuzgun el ele verip maceradan maceraya koşacaklar, tüm kötülerden intikam alırken kayıp zamanların acısını da çıkartacaklar… Haydi rastgele…
[wp_ad_camp_1]
Bölümü genel olarak beğendim, hala dizi Dila ile Kuzgun’un karşılaşmasında bitmeliydi diye düşünüyorum, o ayrı. Bölüm sonunda plot twist olarak adlandırılabilecek sahne ile aslında 2 saat izlediğimiz her sahneyi yanlış anladığımızı çözmüş olduk. Ama dikkatinizi çekerim 2 saat, ve bu bir sinema filmi değil, bir dizinin bölümü! Bu nedenle o güzel duş sahnesinden kesiti fragmanda verirsin, ikinci bölümün ilk kırılımına da yerleştirirsin, mis… Senaryo matematiğini uzmanlara bırakmak gerek, saygımız sonsuz ama bir dönem bu konuya epeyce heveslenip (ahh şu yarım kalmış heveslerim…) konu ile ilgili eğitimler almış iyi bir dizi izleyicisi olarak ‘bence’ lere yazıda yer vermeyeceksem bu blog neden var değil mi?
Gelelim bölümün yıldızlarına; linç yemekten korkmuyorum bölümün yıldız(lar)ı ne Barış Arduç ne de Burcu Biricik… Çocuklar <3 Metehan Parıltı (küçük Kuzgun) ve Nisa Sofiya Aksongur’a (küçük Dila) Önce onlara, sonra da tüm ekibe kocaman tebrikler, yolu açık reytingi yükselen grafikte olsun…
Dizi ile ilgili diğer yazılara göz atmak isterseniz İzledim /Kuzgun kategorisini ziyaret edebilirsiniz.
KUZGUN 2. Bölüm Fragman
