ÇUKUR – Ben Sana Razıyım

Çukur’u ele geçirme planları çerçevesinde ilk hedef Çukur’un birlik beraberliği. Maşallah Çukur ahalisi sırtlarını o kadar çok dayamışlar ki Koçovalılar’a daha doğrusu İdris Koçovalı’nın kurduğu sisteme, ilk fırtınada yıkılıveriyorlar. Bunun örneğini Karakuzular’da gördük. Baba bildikleri İdris Koçovalı’nın resmine basıp el öpmediler mi? Şekilcilik bir yana Koçovalılar’ı öldürmek üzere sıraya girmişlerdi. Çağatay’ın ablukasında da bir benzeri oldu. Yine yeniden… Tarih tekerrürden ibarettir.  Bu sefer biraz daha farklı Çağatay Çukur’a uyuşturucu soktu. Sanki bunu beklemişçesine çatılarda uçmuş(!) gençler izledik. Oysaki nasıl geçmişte olduysa şimdi de Yamaç’ın peşine düşüp ‘Hedef 5 milyon’ temalı aksiyonlar izleyebilirdik. Kiralık katillerden daha anlamlı olurdu Çukur’un babasının Çukur ile imtihanı.

Hep söylüyorum, Çukur bir bataklık! Yamaç’ı içine çekip duruyor. Kaçıp kurtulması lazım…

 

 

Ama beyimiz kaçıp kurtulmayı değil beş para etmez adamlar için savaşmayı seçti. Kim ile? Çağatay Erdenet. Elbette ki bu savaşın galibi hem de kayıpsız Yamaç Koçovalı olacak. Çünkü esas oğlan oluyor kendisi. Sahi Çağatay İstanbul’un kralı idi değil mi? Her bölüm 10-15 dakikada bir alt yazı geçmesi lazım hatırlamak için, malum karakter bu şekilde yazılmıyor da… Belki Efsun’un ‘içeride’ olması ile hikayesine renk gelir, ne dersiniz?

 

 

Yamaç’ın birkaç istisna dışında (bir istisnaya az sonra değineceğim) hemen hemen her karakter ile olan ikili sahnelerini çok seviyorum. Selim ile olanları bi’ ayrı. Muazzam dersem hafif kalmaz. Bu bölüm Yamaç’ı kaybetme korkusunu tane tane anlatırken o kadar samimiydi ki: “Ben senin sayende yaşıyorum. Bu çileyi beraber çekiyoruz diye. Sen yaşamamı istedin diye yaşıyorum”

 

 

 

Bir de geçmiş konuları açıp babasının manen öldürdüğünden bahsettiğinde ben de Yamaç gibi ‘acaba’ dedim doğrusu.  Selim anlattıkça ‘ohh be’ diye derin bir nefes aldığım doğrudur.  Bu arada ailesini satan bir adamın yüzüme bakmadılar serzenişi komik değil miydi? İlahi Selim’cim ^^

Gerek Cumali gerekse Selim’in tepkileri ışığında tüm bu yaşananlardan tek bir basit sonuç çıkartabiliriz. Her ne yaşanırsa yaşansın, Yamaç’ın rahmetli Kahraman ve Salih de dahil tüm ağabeylerinin biriciği…

 

 

Nehir’in durumuna da açıklık getirmek lazım. Açıkçası yazılanlara şok oldum. Karakteri sevmezdim ama böylesine harcanmasını da beklemezdim. Bebeği istiyor. Ama kendi kanından, canından olduğu için değil Yamaç’ın bebeği olduğu için istiyor. Hmm…  İlk tanıdığımız Nehir ile tamamen farklı kutuplar. Yamaç bebeği istemedi mi? Tamam, “beni sevmeyen bir adamın çocuğunu doğurmam.” Ciddi ciddi bu sürpriz bebeğin aşk çocuğu olduğuna inanmış, ama enteresan daha bir süre önce Efsun’a Yamaç’ın onu sevmediğini bildiğini itiraf ediyordu. Ama yine de körlemesine aşık Nehir’in “Ben sana razıyım ama sen değilsin farkındayım.” Açıklamasına gerçekten üzüldüm.  Bu arada razı olmasına razı ama adam ile o kadar ilgili ki yarası olduğu dikkatini bile çekmedi?

 

Bölümdeki Nehir sahnelerinin en güzeli Nehir’in -aldığı kararın etkisi ile, kendi yüzüne bakamayıp aynayı kaldırması idi. Aynaya baktığında Yamaç’ın bebeği aldırma kararına boyun eğen bir kadın görmesindense hiçbir şey görmesi çok daha iyi.

 

Dilerdim ki bebekten kurtulma kararından kendisinin vazgeçmesi olurdu ama senarist Yamaç’ın şövalyelik yapma şansını elinden alacak değildi ya… Nehir kararından vazgeçmişken klinik bekleme odasında karşılaşmalarını sağlamak çok mu zordu? Sonra varsın yine Koçovalı malikanesine gitsinler…

 

Bakın bu konu da çok heyecanlı. Nehir ve Sultan Hanım ^^ Enerji emici Sultan Hanım Damla’yı bile ev kadını yaptı Nehir’den de yeni bir Saadet çıkartırsa şaşırmam diyeceğim ama yok, o biriciği Yamaç’ının bebeğini taşıyor. Onu pamuklara sarar köşe koltuğa oturtuverir.  Küçük bir ahlak bekçiliği konusu var ama onu da kendi içlerinde çözerler herhalde. Bizim bildiğimiz Sultan Hanım sırf dışarı çıktı diye rahmetli Akşın’ın saçlarını kesen, Ayşe’nin geceliklerini çöpe atan, Saadet’i tokat arsızı yapan bir kadındı. Bakalım Sultan Hanım Nehir’i hangi odaya yerleştirecek? Sena’nınkine değil herhalde! Karaca’cığımın bir odacığı vardı. Ailesini korumaya gidince odasından da olmasın sakın?

 

 

Nehir’in paşa paşa Yamaç’ı takip etmesinin nedeni Yamaç’a yakın olmak mı, yoksa korkuları, bu süreçte yalnız olmak istememesi ve nasıl bir anne olacağına dair endişesi mi dersiniz?

 

“Ya sen bize kıydın, babanın oğlu(!) kıymadı lan bize”   Yaa Salih <3  Nasıl da korumuş Yamaç’ını, “Ona ilişmeyin, ona dokunmayın, o bana emanet”  Yalnız babalarının katilini öldürdükleri çok doğru. Onu Yamaç ile el birliği ile öldürdüler Erbağ’da ^^

 

Gelelim Azeri le Karaca’ya 1 tam gün ne yaptılar dersiniz? Gözlerimizi kapayalım mı?  AzKar’dan bağımsız, Azer’in hikayesi nasıl da harcandı. Üzücü… Hadi geçen hafta vakitsizlikten AzKar yazısı yazmadık, bu bölümde de sahneleri yoktu ki telafisi olsun yazıda uzun uzun yer verelim.

 

 

Dirilip Yamaç’ın safına geçen Mahsun izlemektense Yücel’in onu nasıl bir oyuna çektiğini anlayıp, Karaca’ya hislerinin de etkisi ile Yamaç’la omuz omuza harp eden bir Azer izlemeyi tercih ederdim.  (Bu arada Berkay Ateş’I izlemeyi pek seviyorum, o ayrı ^^ Unutmadan, anacığına kavuşsun be artık…)

 

 

Yamaç’ın hangi sahnelerinden hoşlanmadığımı yazıya eklemeyi unutmuşum. Elbette Emmi ile olanlar. Adam resmen enerji emici. Hasta yatağından bile… Sürekli bir eleştiri. Ona katlanıyorsam sırf Meliha’nın sırrını bir gün ağzından kaçıracağı içindir.

 

Tweet’leriyle yazıma renk katan   melisa çok da şaapma ve Karaca Koçovalı teşekkürler.

 

Dizi ile ilgili diğer yazılara göz atmak isterseniz  İzledim / Çukur  kategorisini ziyaret edebilirsiniz…