Özlem‘in bir önceki yazısı ‘Bir Dizinin Ölümü ve Bir Katilin Anatomisi’ o kadar serzeniş doluydu ki, Cumartesi akşamı Fazilet Hanım ve Kızları için ekran karşısına geçeceğine zerre ihtimal vermiyordum. İzlemekle kalmamış, Yağız’a dair düşüncelerini yazıya bile dökmüş…
Keyifli okumalar ^^
Gitme, düşerim…
Her ailenin bir koltuk değneği, emniyet sibobu, taşıyıcı kolonu vardır. Egemen ailesinde de bu iş Yağız’a kalmış.
Hazım Egemen o sonsuz egosu ile ben bir proje çocuk yaratayım demiş. ‘Benimkilere kıyamam. Hoş kıyabilsem de pek zeki değiller…’ diyerek bu ağır yükü Yağız’ın omuzlarına yüklemiş. O andan itibaren Yağız imdat butonu olmuş ailenin. Her zor durumda çağrılanı, derleyip toplayanı…
Ve her ailenin her derdine koşanına yapılan muameleden o da almış nasibini. Bir Allah’ın kulu sormamış ‘Nasılsın?’ , ‘Sen de durum ne?’, ‘ Bir şeye ihtiyacın var mı?’
Vermeye programlanmış bir robot haline getirmişler:
Sinan serserilikte, koş Yağız.
Selin saçmalıyor, yetiş Yağız.
Abin yine Yasemin yörüngesine girdi, gel Yağız.
Baban zıvanadan çıktı, bir bak Yağız.
Ve işin kötüsü verdikçe daha, daha ve daha da fazlasını ister insanlar. Sen yaparsın, sen halledersin, senin asli görevin bizim döküp saçtıklarımızı toplamak. Sormamıza gerek bile yok bir kez olsun ‘Ne hissediyorsun?’ diye çünkü hissetme lüksü de bize ait…
Böyle bir Yağız Egemen işte… Koşan, yetişen, saran sarmalayan, onaran… Ne zaman ki bıraktı birilerinin söküklerini dikmeyi, tespih taneleri gibi bir köşeye savruldu hepsi…
İşte Hazan da fark etmeden o içgüdü ile yaslandı Yağız’a… Dedim ya koşan, her şeye yetişen derleyen toplayan bir adamdı Yağız.
Sevmek ve güvenmek bambaşka şeylerdir. Bencilce yapıştı Hazan Yağız’a. Her kadın kendisinden hoşlanıldığını bilir, sezer. Bu kadına verilmiş bir hediyedir. ‘Bilmiyordum’ , ‘Fark etmedim’ olayın bahanesidir. Hazan da biliyor Yağız’ın ona olan hislerini ve içinden o da biliyor güveneceği yaslanacağı dağın Yağız olduğunu. O nedenle o sahnede sıkı sıkı yapıştığı kol Yağız’ın koluydu. Ve o nedenle fısıldadı:
”Gitme, düşerim.”
Biliyor çünkü Sinan’ın yaramaz bir oğlan çocuğu olduğunu. Kendisi söylüyor; oyun oynamayı seviyor Sinan, o nedenle eğlenmek için doğru kişi Sinan. Ama bir yola çıkmak; bir hayat geçirmek; dost, arkadaş sırdaş olmak için Yağız.
Yağız ile Hazan sevgili olmasın. İstediğim bu değil artık. Çünkü ben Hazan’ın Yağız kadar derinliği olan bir karakteri hak ettiğini düşünmüyorum.
Ve gidemeyecek Yağız. Kendi hayatına dönüp onaramayacak kendi yaralarını. Ne yazık ki daha çok yerden yere savrulacağı günler bekliyor onu. Bütün hayatını üzerine kurduğu soyadı alınacak daha elinden. O gözlerde daha çok hüzün izleyeceğiz. Bir yandan da Hazan’ı toparlamaya çalışacak. Sinan’ın eski sevgilisi dönecek çünkü. (Hatırlayın, daha o gece kulübünden beraber çıktığı hatun meselesi çözülmedi.)
Sinan yaraladıkça Hazan’ı bir yandan onun yaralarını sarmaya çalışacak daha. Bize de uyuşturucu müptelaları gibi ‘Ya bırak saçmaladılar iyice…’ diyerek koltuğa oturup cinnet geçirmek düşecek…
Son olarak Yasemin ve Gökhan için Şener Şen ve İlyas Salman’dan bir film repliği bırakacağım buraya: “Yaptım ama hele bir sor neden yaptım…”
Şiddete karşıyız ama Fazilet Hanım’a da ‘eline sağlık’ demeden geçemeyeceğiz. Dizi başladığından beri yapmak istediklerimizi yapıp Yasemin’in saçını başını birbirine soktuğu için^^
Unutmadan, dizi ile ilgili diğer yazılar Fazilet Hanım ve Kızları kategorisinde…
